Benim için tek mevsim var !
Bir ikindi vakti .. Duvarların arkasında daracık hücresinin ufacık penceresinden baharı hasretle seyrettiğini düşündüğüm bir mahkuma, birazda bir konu açıp, yalnızlığını paylaşayım düşüncesiyle “Bahar geldi ve gidiyor” demiştim.
Gözlerinden çok bariz özgürlük özlemi damlayan simsiyah tenli o mahkum, içimi burkan bir cümleyle karşılık verdi bana : Benim için tek bir mevsim var.
Hangisi dedim: Kış dedi.
Fazla konuşmadı. Kısa kesti. Daracık penceresine dönerek, hissedemediği baharı seyretmeye devam etti.
Ben sonraki ziyaretlerimde diğer mahkumlara mevsimlerden hiç bahsetmedim. Cesaret edemedim.
Mahkumun “Benim için tek mevsim var” cümlesi bir tını gibi yankılandı hep içimde.
Öyle ya, soğuk duvarların ardında baharı hissetmek ne mümkün!
Kavganın, gürültünün, bağrışmaların ve zaman zaman aşağılanmaların olduğu bir ortamda tabiattaki güzelliklerin farkına ne kadar varabilirdi ki insan?
Kuşların cıvıltılarını duyamamak ! Ağustos böceklerinin koro halinde terennüm ettiği o nevi şahsına münhasır melodiyi işitemeden yaşamak!
Soğuk duvarların ardında yapayalnız kalmak..
Hatıralarıyla ve meçhul istikbaline dair hayalleriyle. Belki bir gün çıkarım ümidiyle.
Dolu dolu ve bir o kadarda dokunaklı hayalleri olur mahkumların. Anneleri hayatta ise en çok annelerini özlerler. Tuhaf hasretleri olur onların.
Bir gün tahliyesi yakın mahkuma sordum: En çok neyi özledin ?
"O kadar çok şeyi özledim ki bu 16 yılda" dedi
Üç tanesini sıralarmısın ? diye sordum
Annemin kucağında uyumak , bir banyoda zaman kısıtlaması olmadan saatlerce duş almak ve bir de kendi seçtiğim bir yemeği yiyebilmek dedi.
Son söylediği hem çok dokunaklı, hem de çok düşündürücüydü.
“Kendi seçtiğim yemeği yiyebilmek”
Kuru ekmek dahi olsa insanın seçebildiğini yemesi.
Önüne konulanı değil seçebildiğini.
Bize seçebilme kabiliyeti veren Rabbimize hamdolsun, dedim içimden.
Evet ben yine yüzü pencereye dönük o müebbet mahkumu hatırladım. Söylediği kulağımda her daim yankılanacak benim.
Benim için tek mevsim var.
Özgürlük en hakiki imkan, onu asla yitirmeyelim..