Doğu Türkistan: Açık cezaevi!

Komünist Çin yönetimi, işgal altındaki Doğu Türkistan’da bulunan toplama kamplarını cezaevlerine dönüştürmeye hızla devam ediyor. Devasa büyüklükte oldukları bilinen ve binlerce Müslüman Uygur Türkünün zorla tutulduğu cezaevlerinde işkenceler devam ederken, her geçen gün kamp ve cezaevlerinin sayısı artıyor.
Doğu Türkistan’ın başkenti Urumçi’de bulunan Dabancheng Toplama Kampı, 220 dönümlük bir alana yayılan ve Vatikan’ın iki katı büyüklüğünde bir kompleks ile ülkedeki ve muhtemelen dünyadaki en büyük gözaltı merkezi konumunda. Yerleşkenin önünde asılı olan tabelada, ‘mahkeme öncesi gözaltı tesisi’ anlamına gelen “kanshousuo” yazısı bulunuyor. Çinli yetkililer, sayının değiştiğini belirterek burada kaç esir tutulduğu konusunda bilgi vermeyi reddediyor. Ancak AP, uydu görüntülerinin yanı sıra tur sırasında görülen hücreler ve bankların analizine dayanarak 10 bin civarında kişinin barındırılabileceği tahmininde bulunuyor. Toplama kampındaki faaliyetlere bakıldığında Çin’in hâlâ çok sayıda Uygur ve diğer Türk toplumlara mensup kişileri tuttuğu ve tutmayı planladığı net olarak anlaşılıyor.
Ayrıca uydu görüntüleri, 2019 yılında Dabancheng’in merkezine yaklaşık bir mil (1,6 km) uzunluğunda yeni binaların eklendiğini gösteriyor.

Yoğun uluslararası eleştirilerin ardından Çin yönetimi, ‘mesleki eğitim merkezlerindeki’ tüm ‘öğrencilerin’ (!) mezun olduklarını bildirdi. Ancak AP’nin Dabancheng ziyareti, uydu görüntüleri, uzmanlar ve eski tutuklularla yapılan röportajlar, Çin’in “eğitim merkezi” olarak tanımladığı bu tesislerin kapatılmış olmasına rağmen, bu ve benzeri birçok toplama kampının ya hapishane veya mahkeme öncesi gözaltı merkezlerine dönüştürüldüğünü ortaya koyuyor. Uydu görüntülerine göre, Dabancheng’deki 3 numaralı yolun hemen aşağısında 85 dönümlük yeni bir gözaltı merkezi de dâhil olmak üzere birçok yeni tesis inşa edildi.
Gazetecilere göre söz konusu değişiklikler, kanun dışı “eğitim merkezlerinden” daha kalıcı bir cezaevi sistemine ve ‘yasal olarak gerekçelendirilen’ duruşma öncesi gözaltı tesislerine geçme girişimi gibi görünüyor. Toplama kamplarındaki Uygurların küçük bir kısmı bırakılırken, diğerleri bu hapishanelere nakledildi.
Dabancheng’i gören gazetecilere göre, dış dünyadan gelen baskıların neticesinde hiçbir bir yasal dayanağı bulunmayan toplama kamplarının yerini nispeten ‘daha yasal’ bir zemine oturtulan cezaevleri ve gözaltı merkezleri aldı. Uygurların çoğu da cezaevlerine ve gözaltı merkezlerine konuldu.Uluslararası araştırmacılar buralara konulan kişilerin genellikle yurt dışına çıkmak ya da dini toplantılara katılmak gibi sıradan, basit nedenlerden ötürü gözaltına alındığını belirtiyor.
Çinli yetkililerin ‘kapatıldığı’ iddialarına rağmen, kanıtlar Dabancheng’deki 3 Nolu Gözaltı Merkezinin gerçek bir toplama kampı olduğunu gösteriyor. Eylül 2018’de Reuters tarafından çekilen bir fotoğrafta, aynı tesisin kapısında daha önce “Urumçi Mesleki Beceriler Eğitim Merkezi” yazılı olduğu görülüyor.
Uygur esirler, bacakları lotus pozisyonunda çapraz halde (bağdaş kurmuş), sırtları dik, numaralı ve etiketlenmiş üniformalarıyla sıralı şekilde oturmuş siyah-beyaz görüntülerle, Çin Komünist Partisinin (ÇKP) tarihini gösteren bir televizyon ekranına bakıyor.

Pekin, geçen dört yılda bir milyondan fazla Doğu Türkistanlıyı zorla bu ve benzeri toplama kamplarına koydu. Bu adımını da “terörle mücadele” yalanıyla dünyaya lanse etti. Daha önce kamplarda kalanların “acımasız gözaltı kampı” ve dış dünyanın toplama kampı olarak tanımladığı bu merkezleri Çin yönetimi, “mesleki eğitim merkezi” olarak isimlendirdi.

Mavi boyalı geniş kompleksin 7,8 metre yüksekliğindeki beton duvarlar, gözetleme kuleleri ve elektrik tellerle çevrili olduğunu belirten gazeteciler, yetkililerin kendilerini askeri kamuflajlı yüz tarama turnikelerinin ve tüfekli muhafızların yanından geçirdiğini aktarıyor.
Yakındaki bir revirde bir sedye, bir oksijen deposu ve ilaçla dolu bir dolap göze çarpıyor. Duvarda asılı olan yönergede, personele hasta esirlerle nasıl ilgilenecekleri konusunda bilgi veriyor. Ayrıca açlık grevi yapan mahkûmları burunlarına tüp sokarak zorla beslemeleri konusunda talimat yer alıyor. Bir yetkili, mahkûmların 15 gün ile 1 yıl arasında değişen sürelerde burada tuttuklarını belirtiyor. Gözaltı Merkezi, büyüklük olarak New York’taki Rikers Adası ile hemen hemen aynı. Urumçi’de en az üç gözaltı merkezi ve 10’dan fazla hapishane bulunuyor.