Bir memlekette Müslümanlar Kurban ve Ramazan Bayramı’nı kutluyorlar. Etraflarında Yahudiler ateistler Hıristiyanlar olsa onlar bu bayramları kutlamasalar Müslümanlar onlara ‘’Niçin bu bayramı kutlamıyorsunuz?’’ ya da ‘’Çocuklarınızı neden bu bayrama göndermiyorsunuz?’’ demez, diyemez, böyle bir hakları yoktur İslam yasaklar. Devlet-i Aliyye Osmanlı zamanında İstanbul’da Anadolu’da Yahudiler, Hıristiyanlar yaşadılar bugün de yaşıyorlar Müslümanlar asla onların yaşamına müdahalede bulunmadı. Ancak karşı taraf Müslümanlara karşı bu müsamaha göstermediler. Biz bunu Endülüs’te İspanya’da görüyoruz. Ne bir Müslüman bıraktılar ne de İslam şiarı ve mabedi. Hepsini yaktılar yıktılar yok ettiler. Nasıl ki bir Müslüman diğer dinlerin mensubuna ‘’benim sevincime ortak olacaksın’’ diyemiyorsa diğerleri de benim inancıma muhalif olan bir oyuna ‘’sevineceksin’’ diyemez. Şimdi biz bu sevince katılmıyorsak kimse bizi spor düşmanı ve devlet düşmanı olarak itham edemez.
Böyle bir ittiham biz Müslümanlara ikinci sınıf muameledir yani onlar bir nevi ‘’Ey Müslümanlar biz size ne kadar sınır tanıyorsak siz o sınır içerisinde kalacaksınız. Biz neyi kabul ediyorsak siz de onu kabul edeceksiniz’’ diyorlar. Bunun anlamı budur. Ama Müslümanların bu toprakların ikinci sınıfı olmadığını öğrenecekler. Müslümanların Malazgirt’ten bu yana bedel ödediklerini onlar da biliyor. Biz bu topraklarda kimseye karışmadık, Sosyalizm’e, Liberalizm’e ne olursa olsun ona inananlar bana o inancı dayatamazlar. Belki birilerini korkutmuşlar, susturmuşlar olabilir ama biz insanların değil Allah Azze ve Celle’nin kuluyuz. Biz kabadayı değiliz, külhanbeyi değiliz ama gözümüze bir uzanan parmak varsa o parmağın da gözümüze uzanmasına müsaade etmeyiz.
Benim hiçbir ifademde hakaret yok, küfür yok tehdit yok, sadece inancımı paylaşıyorum. Bu topraklarda yaşayan herkes İslam’a göre tesettürün ne olduğunu biliyor. İslam’ın kriterlerini insanlar değil Allah(celle celalühu) ve onun Resulü(aleyhissalatu vesselam) belirler. Kuran-i Kerim bir kadının ve erkeğin nasıl yaşaması gerektiğini tayin ediyor. Biz burada kimseye bir dayatmada bulunmuyoruz. Sen bu kıyafetlerle oynayamazsın da demiyorum. Ben sadece burada Müslümanlara onların evlatlarına bir çağrıda bulundum senin örneğin bunlar değildir diye. Senin örneğin Hazreti Ayşe ve Hazreti Fatıma’dır (radiyallahu anhuma) diyorum. Fakat namaz kılan, sakal bırakan Müslümanlar onlar bu hadiseyi alkışlıyorsa buna nefsinde meyil vardır demektir. Yarın onların çocukları da oyun alanlarında babalarının karşılarına ‘’madem siz bunları alkışlıyordunuz bu alkışlanacak bir hadiseydi o zaman biz de alkışlanmak için buradayız’’ diyecekler. O zaman bu kimseler çocuklarını izleye bilecekler mi? Ben Müslümanlara çağrıda bulundum başkalarının yaşam şekline müdahale etmedim. Hürriyetimizin sınırını Allah(azze ve celle) tayin ediyor.
O zaman siz burada İslam’ın emirlerini söylerken neden dindar camiadan bugün pek fazla bir ses çıkmadı? Siz bu sessizliği nasıl değerlendiriyorsunuz? 100 yıl önce insanlarımızın yaşam şeklini biliyoruz. Ancak 100 yıl önce dediler ki ‘’Kuran’ı kapat kadını aç’’ bu projeyi bugün bu noktaya getirdiler. Eğer bu süreç içerisinde daha külli bir haramları belirtme helallere çağırmada müdafaa olunmuş olsalardı bugün bu noktada olmazlardı. Müslümanları sessizliğe alıştırdılar. Bu manzarayı alkışlayan sakallı insanlar, siyasiler, yazarlar gördüm. Yarın çocuklar ‘’bu toplumu yönetenler bunu destekliyor ben de bu meydana çıkıyorum’’ diye bilir, bende bunları görerek o cümleleri kullandım. Her kes yaptıklarının hesabını mahşerde verecekler.
Röportaj: Kazım Kazımov