İman ve Özgüven

İman, Rabbimize güvenmek demek ise bunun bizim psikolojimizde pratik bir anlamı olmalıdır. İmanlı olmanın insan ruhuna en mühim katkısı cesarettir. Hakiki mu’min, imanının gücüyle aşamayacağı hiç bir zorluk olmadığını bilir. Zira Allah için imkansız yoktur. Onun için iman her koşulda en büyük imkandır. İman en hakiki güçtür. Ona sahip olduğu için tüm dünya’ya meydan okuyabilir.

Şair ne güzel der :

Kula kul olmak için atılmadık meydana

Biz yalnız hakikate Hakka secde ederiz

Dava sahipleri nasıl girdilerse zindana

Bilsin ki kahpe zaman bizde öyle gireriz

Tarih, hakiki mu’minlerin tevhid ve adalet namına ödedikleri bedellerin hikayeleriyle doludur. İmanın gücüyle nice zalim diktatörler titremiş  ve o hakiki mu’minler sayesinde tarihin seyri değişmiştir. Bunun en güzel örneği kuşkusuz vahyin dilinde ölümsüzleşen peygamberlerdir. İbrahimler ve Musalar ve karsısında Allah’ın izniyle helak olan Nemrudlar ve Firavunlar. Peki tüm bu anlatıların bizim bireysel anlamda psikolojimize yönelik katkısı nedir?

Ben bu kıssaları okuduğumda tarihi değiştiren iman insanı da değiştirir diyorum. Zaten değiştirmedi mi? Vahşi ve adetlerinde bağnaz Arap yarım adasındaki topluluk Allah resulü (sav)’den öğrendikleri iman ile yeryüzünün en merhametli, şefkatli ve rikkatli topluluğu haline geldi. Evet, insan imanındaki güçle her şeyi başarabilir.

Yıllardır tanıdığım ve hayatını en detayına kadar bildiğim, sırlarına asına olduğum bir mahkum dostum var. Annesi vefat ettiğinde ofisimde güzel bir konuşma geçmisti aramızda. Annesi’nin bir sözü beni de çok etkilemişti. Dedi ki: “ Doksan yaşında annem bir gün bana : İslam’ın ne olduğunu bilmiyorum oğlum ama o güzel bir şey olmalı. Çünkü sen müslüman olduğundan beri çok değiştin. Artık seninle ilgili kaygılanmıyorum” demişti. Evet dedim mahkuma: İşte müslüman tam da senin gibi olmalı. Zira imanın en büyük alameti değiştirmesi ve dönüştürmesidir.

İmanımızla aşamayacağımız hiç bir problem yoktur. Zira Allah için imkansız yoktur. Bittim dediğimizde yettim diyeceğine iman ettiğimiz bir Rabbimiz var.

Sözümü bir şiirimle bitireyim:

Yusuf’un kuyusu kadar derin de olsa yaraların,

Nuh tufanı kadar şiddetli dahi olsa imtihanın,

ve yalnız kalsan Yunus gibi duymasalar hiç sesini,

Havvanı kaybetsen meydan-ı dünyada Adem misali,

evlat ve ateş sınavın olsa İbrahim gibi,

yola çıktıkların yolda bıraksa seni

ve yalnız kalsan çöllerde Musa misali,

Zekeriya gibi işkence etseler sana,

Yahya gibi başını kesseler davan aşkına,

dertlerin olsa Süleymanın serveti kadar

ve Yakup gibi gözyaşlarına şahit olsa geceler,

Meryem misali terzil etse seni müfteriler,

yağmur kadar derdin,toprak kadar ızdırabın, ummanlar kadar çilen olsa,

Bu saydıklarımın cümlesinin

Allah’ın rahmetinin, kudretinin, azametinin, nusretinin

ve dahi o sonsuz iradesinin yanında

tüm bu imtihanların,

denizlerdeki bir su damlası, çöllerdeki kum tanesi,

semada mahsun bir yağmur katresi kadar küçük olduğunu asla unutma.

Umut, imanin yavrusu zira..

Ümitvar ol ki bitsin bu gece ve gelsin o beklenen sabah!

Ve iman et o Sonsuz Kudrete!

“La Taknetu min Rahmetillah”