MEHMET SAİD ÇEKMEGİL ve DAVA AŞKI

Mehmet Said Çekmegil Malatyalı bir bilge…

Yaptığı sohbetlerle halkın bağrında makes bulmuş bir güzide şahsiyet...

Mektepli değil, alaylı o.. Lakin ismini memleketin bildiği bir çok siyasi üzerinde muazzam etkileri olmuş bir zat..

O bir tarikat şeyhi değil , vicdanları sömüren. Tevhidi bir damarın en mümeyyiz bir isimlerinden.. Geçimini terzilikle sağlayan lakin eserleriyle tüm Türkiye'yi etkileyen bir fikir ekolü.

Peki nasıl makes buldu gönüllerde?

Neden insanlar üzerinde bu denli müessir oldu?

Bu sualler mühim..  Zira dava ve davet aşkının insan ruhuna sirayet etmesi çok önemli.

Birgün evinde sohbet programı var ve eşinin doğum sancısı başlıyor. Sohbeti iptal etmek istiyorlar fakat bunu kabul etmeyince başka bir eve intikalini istiyorlar. Lakin Said Çekmegil ikisine de razı olmuyor. Eşi, ebe ve hemşireler nezaretinde evin bir odasında doğum yaparken diğer odasında Said Çekmegil haftalık sohbetine devam ediyor. Doğum müjdesi, sohbetin sonuna doğru geliyor.

İşte biz bu metafizik gerilime, DAVA AŞKI diyoruz. Uçtulu kaçtılı bir evliya menkıbesi değil, hayatın bizzat içinden bir gerçek bu. Yüreğinde yangın olan kutlu insanlar vesilesiyle geldi müslümanlar bugünlere...

Aşk, sözün bittiği yerde başlayan… Nokta’nın ardındaki yürek idraki… Cümle’nin sebeb-i vücudu ve dahi cümle alemin.. Varlık sualinin en net cevabı.. Sevgiyi, sevgiyle yaratan ve sevilmeye en layık olan el Vedud’un adı. “Oku” diye başlayan o yüce kelamın ruhu..

Aşk ile başladı her şey… Önce söz vardı der Ahd-i Atik.. Önce söz vardı zira önce aşk vardı..Zira delilidir aşk’ın, sözün varlığı..

Kelam, aşk ile söylenen sözdür zaten.. Arap lisanında kavl: herhangi bir söze; kelam: insan ruhunda iz bırakan söze denir. İslamoğlu’nun dediği gibi “Söz hatibin neresinden çıktıysa muhatabın da orasına hitap ediyor” demek ki.. Bir metafizik gerilim bizim ihtiyacımız olan kudret..

Yazımı kendisinin bir şiiriyle bitireyim.

Bu ne karanlık gecedir Rabbim!

Örtmüş bulutlar yıldızlarımı,

Sade heyecanla dolu kalbim,

Sanki kaybettim bulduklarımı.

Bu ne karanlık gecedir Rabbim!

Şaki, hırsız dolmuş yollara.

İz kaybedilmiş, bense garibim;

Bu keşmekeşte gel de dost ara.

Bu ne karanlık gecedir Rabbim!

Asırlar var ki sabah olmadı.

Şu karanlıktan çok muzdaribim

Doğdur güneşini sabrım kalmadı

(Mehmet Said Çekmegil)

Selam ve dua ile