Umut gecenin zifiri karanlığında güneşi hayal edebilme cesaretidir

İyi başlamıştık oysa 

Mütebessim bir edayla doğuyordu her sabah güneş 

İstikbale dair ümitler yeşeriyordu içimizde 

Mevsim kış olsa da, çiçekler ümitvar bir masumiyetle baharın geleceğini müjde ediyordu bize 

Kardelen çiçekleri olmayacaktı sadece bize müteselli 

Çimenler hafif hafif yeşilleniyordu bile 

Rüzgar ılık esiyordu ve fırtına dinmişti biraz 

Yağmur, o tatlı mırıltısıyla içimizi okşar gibi yağıyordu sanki 

Bunaldı milletin afakı artık bir sabah ister diyen Akife “İşte o günler geldi” diyordu gönüllerimiz 

Gökyüzünde bulutlar, içimize güzellikler katacak rahmeti hatırlatıyordu 

Çocuklar ağlamıyordu 

Hastane önleri kalabalık değildi  

İlaç bulamadığı için acı çekenler nispeten azalmıştı 

İçimizi titreten köprü altı çocukları köprü altında artık titremeyecek diye seviniyorduk 

Tüm fikir ayrılıklarına, farklı ırklara, farklı dillere ve hatta inançlara rağmen sosyal bir mutabakat vardı insanlar arasında 

Ne baş örtülü kızlar laikçi yobazlar tarafından okullardan atılıyor ne de başı açık olanlar itham edilip saldırıya uğruyordu dinci yobazlar tarafından 

Beynelminel takdire muhatap oluyorduk 

Numune-i imtisal bir vatan topragı oluyorduk 

Bir bahar rüzgarı esiyordu ki fırtına koptu birden 

Zift rengi bir kasavet kapladı her yeri 

Duygular manipüle edildi bizdenmiş gibi görünenlerce 

Sosyal medya holiganları türedi birden 

Kana susamış canavarların elinde can verdi masumlar 

Akdenize kanımız değdi 

Çocuklarımız can verdi 

Evrensel kardeşlikten bahsederken, her yer kan gölüne döndü 

Irkçılık ve nefret tavan yaptı 

Güneşin ilk doğduğu topraklarımızda yine her yer makber oldu 

Fitne büyüdü 

Yollara döküldü vandal yürekli yığınlar 

Fitne büyüdü 

Kardeş kardeşin üstüne silahını doğrulttu 

Fitne büyüdü 

Bir yiğit toprağa düşürüldü 

Saatler sonra üşüyen bedenini bulanların içi üşüdü 

Fitne büyüdü 

Kardeş kardeşe silah sıktı 

Meclisimiz bombalandı 

Hain oyunlar ve entrikalar oynandı 

Adalet askıya alındı 

Kardeşlik ve vefa unutuldu 

Adavet, benlikleri çepeçevre sarınca, rahmet duaları beddualara inkılap etti 

Semada muhabbet kuşu değil adavet baykuşları uçuşur oldu 

Kardeş kardeşi vurdu 

Siyaset çirkefçe oynanıyor bugün 

Mabetlerde yangın var 

Kitleler afyonla uyutuluyor 

Suni gündemlerle safdil insanlar meşgul ediliyor 

Gündem saptırmadan başka bir şey değil bunlar 

Kimse bu memlekette gazeteciler niçin ağırlaştılmış müebbet ile yargılanıyor sormasın diye 

Faili mechuller nerde sormuyor kimse 

Ekonomik olarak bu halde olmamızın sebebleri sorgulanmasın diye 

Bu hal neyi nesi muhasebesini yapanlar içeri alınıyor 

Mabeddlerde yangın var 

Din adamları, Bel'am bin Baura gibi çalışıyor 

Onun için mabedler çoğaldıkça hapishaneler de çoğalıyor 

Yığınlar, dini konularda menkıbe dinlemeyi, siyasi mevzularda hamasi nutuklarla zihinsel tatmin yaşamayı tercih ediyor 

Lakin iman varsa imkan var 

Yine de umutluyuz biz 

İstikbalimiz uçurumlarla çepecere sarılsa da umutluyuz biz

Gecelerimiz zift kokulu siyah karanlıklara dönse de umutluyuz

Yağmur sesinin sükun veren o huzur verici mırıltısının ardından, içimizi ürperten o dehşetli fırtınalara benliğimiz şahit olsa da 

Zulüm karabasan gibi hayatımızın ortasına çökse de 

Dünya, kana susamış insan kılıklı vampirlerin işgal ettiği namutenahi bir tımarhane olsa da 

Nefret volkanları patladığı için umutlarımız magma yığınlarına çevrilse de 

Sen zalimsin hakikatini bastırmak için despotizm bizi tehdit etse de 

Boğazımıza kadar ahlaksızlık batağına batsak dahi biz 

Dimdik ayağa kalkıp yeniden başlama vaktinin geldiğini bilmeliyiz 

Zira biz gecenin ardındaki sabahtan ümitliyiz 

Umut gecenin zifiri karanlığında güneşi hayal edebilme cesaretidir. 

Göklerin kasavetli bulutlarla çevrili olması 

Seni umutsuzluğa garketmesin  

Ufkun mavi olsun,  

Düşlerin beyaz,  

Ve bir de duaların, 

Yüreğinin en iç yerinde

Selam ve dua ile