Yalnız değilsin!

İnsan yüreğinin en büyük tesellisi, yalnız olmadığını bilmesidir.

Mutluluklarımız paylaşıldıkça çoğalır, acılarımız paylaşıldıkça azalır. İnsan yüreğini acıtan aslında yalnız olduğunu vehmetmesidir.

Tıpkı karanlıkta yalnız kalan çocuğun korkması gibidir bizi derin derin üzen tecrübelerimiz. Oysa ki hepimiz aynı Rabbin kullarıyız.

Dünya’nın neresine giderseniz gidiniz, o çok renklilik içinde bir benzerlik var.

İnsanların acıları ve mutlulukları birbirine benziyor.

İnsan mutluluklarında olduğu gibi acılarında da yalnız değildir. Vahyin vurgu yaptığı geçmişe ait kıssalar dahi bizim yalnız olmadığımızı hatırlamamız içindir. "Ey hak yolcusu! Senin çektiklerinin benzerini İbrahim ve Musa da tecrübe etti !" hatırlatması yapar adeta tezekkür eden idraklerimize..

Kimileyin köşemize çekilir derin derin acı yudumlarız. İşte o dem bizi üzen o tecrübe ettiğimiz imtihanı bizden öncekilerinin ve hatta dünya’nın muhtelif yerlerinde başkalarının da yaşadığının bilincinde olmalıyız. İşte bu bilinç bizim yüreğimizin en hakiki tesellisidir.

Bu teselli mahkumlar üzerinde de etkili oluyor. Mahkumlar bazen depresyona girerler. Hatta intihar etmek istediklerini söyleyenler olur. Bir gün bir mahkumu dinledim. Hakikaten her insanı derinden üzecek bir imtihanı vardı o dem. İmtihanının zor olduğunu hatırlattım. Lakin bu imtihanı, geçmişte ve hali hazırda yaşayan çok insanın olduğunu ve acısında yalnız olmadığını hatırlattım. Bu imtihanı tecrübe eden başkaları nasıl o cendereden çıkıp sahil-i selamete ulaştılarsa, sen de çıkacaksın dediğimi hatırlıyorum. Nitekim sıkıntısını, o mahkum aştı ve hücresindeyken hiç gülmeyen yüzünün, yeniden tebessüm ettiğine şahit oldum.

Mahkum olup özgürlüğünü kaybeden tek sen değilsin!

Boşanıp eşinden ayrılan tek sen değilsin!

Kaza yapıp sağlığını kaybeden yalnız sen değilsin!

İhanete uğrayan ve kendisinden yüz çevrilen sadece sen değilsin!

İftiraya uğrayan ve tahkir edilen sadece sen değilsin!

Bu hayatta en sevdiğini ebedi yolculuğuna uğurlayan tek sen değilsin!

Bunlar hiç ama hiç kolay değil. Lakin benzer acıyı yudumlayan insanların sahil-i selamete çıktığı gibi sen de çıkacaksın.

Öyleyse, türlü türlü imtihana maruz insanların iç dünyalarına “Ben yaşadığım bu acıda yalnız değilim. Benim dışımdakiler bu imtihandan nasıl kurtuldular ise ben de onlar gibi kurtulabilirim" umudunu, teslimiyetini  ve azmini gönüllerine telkin etmeliler.