DUA VE SORGULAMA

Ne diyordu bayrak şairimiz merhum Arif Nihat ASYA:

“Biz kısık sesleriz…” şeklinde başlayan DUA şiirinde;

“Müslümanlıkla yoğrulan yurdu,

Müslümansız bırakma Allah’ım.”

Sanırım biz dua kalemizi iyi muhafaza edemedik.

Yeni çağın azgın dişlileri arasında ezildi tılsımlı sözlerimiz.

Cimrileştik ve bencilleştik gün geçtikçe.

Mana aleminden uzaklaştırdı bizi rozet olarak taktığımız ve farkında olmadan taptığımız dünya nimetleri. Maddenin esiri olduk.

Hislerimiz kabalaştı. Nezaketi unuttuk.

Ortak acılarımız olmadı ki ortak sevinçlerimiz olsun. Birlikte vurmuyor artık kalplerimiz. Merhum Mehmet Akif Ersoy’un yıllar evvelinden yaptığı tespit ve teşhis maalesef hâlâ geçerli.

“Hiç sıkılmaz mısınız Hazreti Peygamberden

Ki uzaklardaki bir mümini incitse diken

Kalb-i pâkinde duyarmış o musibetten acı

Sizden elbette olur Ruh-u Nebi davacı”

Maalesef utanmaz ve sıkılmaz olduk.Umursamıyor artık kimse kimseyi.

Üzüntülerimiz dahi yapmacık ve sevinçlerimiz yavan…

Elazığ depreminin ardından, şehit haberleri geldi İdlip’ten ve en son uçak kazası ile birlikte çığ felaketi yaşadık Van’da. Çığ altında kalanları kurtarmaya gelenler de çığa yakalandı. Çığlıklarını sadece yakınları duydu. Biz devam ettik günlük dizilerimizi izlemeye…

Gelen şehit haberlerine alışır olduk. Ateş sadece düştüğü yeri yaktı. Yetimlerin feryadına kulaklarımızı tıkadık, görmezden geldik ya da.

Samimiyetimizi, sadakatimizi yeniden sorgulamamız lazım.

Eller karıncalana kadar duaya ihtiyacımız var. Birlikte vurana kadar kalpler, birlikte üzülene kadar.

Milli reflekslerimizin bozulan frekanslarını yeniden ayarlamamız lazım.

Samimi bir dua ile yeniden aşk ile maya tutması için…