İçime Yağan Yağmur Katresi

Kimileyin içimize yağmur misali kırık cümleler yağar ve içimizdeki kelam, kalemimize mürekkep olur 

İçimizdeki kırıklıktır bizi yaşatan bazen, 

Semada kırılan suyun, kurumuş topraklara yağmur olup düşmesi gibi 

Hayat defterinin kalemidir irademiz 

Bir varmış bir yokmuş ile başlar ve biter hikayemiz 

Yaratıcı kudret dışında her varlık, bu yasaya boyun eğer 

Her ölüm haberi, biraz da bu gerçeği bize tebliğ eder 

Bir varmış bir yokmuş ile başlar ve biter her hikaye 

Günümüz ve dünümüz dahi bize bunu der 

Mevsimlerin deveranında bu hakikati gözleriz 

Kış olunca baharı, bahar olunca kışı özleriz 

Hasret dünyanın kaderi ve vuslat ahiretin 

İnsan, dünya hasretinde ebediyeti özleyen bir muhacir 

Ebediyet, fani gönüllere hakikatli bir teselli 

Var iken yok olmanın acısını zaten daha başka ne dindirebilir ki? 

İnsanın en ufak ihtiyacını dahi tastamam karşılayan  Rahmet-i Sonsuz, sevdikleri birden yok olanın hasret sancısını tedarik edecek bir imkan yaratamaz mı zannederiz? 

Vahiy, kalplerimizin biricik tesellisi 

İki gün önce bir hücre ziyaretindeydim 

Soğuk olur Amerikan hapishaneleri

Yalnızlar ülkesinin yalnızları

Kimi mahkumlar hücrelerinde, günlerce su içmemiş, yemek yememiş insanların beklemesi gibi konuşacak birilerine bakarlar. 

Konuşmaya da susar insan zira 

İşte böyle kelama susamış bir mahkum, hücresinin  önünde bana baktı ve bir şey öğretmeden mi gideceksin ? dedi. 

Kendisine tebessüm ederek ne öğrenmek istiyorsun dedim? 

Öyle bir şey de ki o bana bir hafta yetsin dedi. 

Aklıma o an bir şey gelmeyince, sana Rabbimizin kitabından okuyayım dedim. 

Ben bir ayetin Arapçasını ezberimden okuduktan sonra, mahkum kendi elindeki mealden sesli olarak İngilizcesini okuyordu ve sonra o ayeti ben tavzih etmeye çalışıyordum 

Bir ayet geldi : “O öyle bir Allahtır ki hem görmediklerimizi bilir hem de şahit olduklarımızı ve O özünde ve  işinde merhameti sonsuz olandır” (Haşr 59:22) 

İşte bu ayet gelince; "Nerde olursak olalım Rabbimizin gözetimi altındayız. Yüzlerce battaniyenin altına dahi girsek O bizi görüyor. Burda dahi seni gören Sonsuz Rahmet sahibi bir Rabbin var" diyor bu ayet deyince, mahkum hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Öyle bir ağlıyordu ki ben bir ayet okununca öyle ağlayan birini daha önce hiç görmedim. Başını hafiften demir parmaklıklara vurdu. Gözümden süzülen yaşlarla şimdi imkan olsaydı da sana sarılmak isterdim dedim. 

Demir parmaklıklar mahkuma sarılmama mani olsa da hakikati duyurmama engel olmadı.. 

Lakin hakiki hüzün sarıldıklarınızın sizi duymamasıdır 

Araya gurbetin girmesi gibidir demir parmaklıklar 

Gurbet insanın anlaşılmadığı yerdir 

Lakin bazen insan gurbette dahi anlaşılır 

Kimileyin demir parmaklıklar dahi mani olamaz anlaşılmaya 

Keşke imkanım olsaydı da o mahkuma daha da yardımcı olsaydım. 

Sözden ve duadan başka elinizden başka şey gelmiyor bazen. 

Araya demir parmaklıklar girince insan acziyetini anlıyor 

Anladıkça da insan bazen ağlıyor. 

Araya giren şeyler, insana acziyetini hatırlatıyor 

Lakin sözün gücü, araya giren demir parmaklıkları dahi eritiyor  

Yeter ki araya ölüm girmesin 

İnsanlar araya ölüm girince duymazlar seni 

Bir de araya ego girince duyulmaz olur hakikatin sesi 

Ah keşke bilseydik biz ! 

Bir varmış, bir yokmuş ile başlar ve biter hepimizin hikayesi 

Selam ve dua ile 

Bilgin Erdogan