Cumanız mübarek olsun! İşte her türlü sıkıntıdan kurtaracak dua...

Sıkıntıya düşen, derde düşen ve istiğfar eden herkese Allah Azze ve Celle'nin vaadi vardır ve o mümini her sıkıntısından kurtarır.
Bir başka deyişle ihlas ve samimiyetle okunduğunda bir duanın kabul ettiremeyeceği hiç bir dilek ve istek yoktur. 
Ancak kimi dualar vardır ki tabiri caizse bir tılsım etkisi gösterir.
Yunus peygamberin duası da bu dualardan biridir. Hz. Yunus'un duası çaresizliği döneminde balığın karnında denizin derinliğinde söylediği bir zikirdir. 
Efendimiz SAV bir hadisinde Allah'ın vadidir ki Yunus'un (AS) sözünü söyleyeni Cenab-ı Hak sıkıntıdan kurtaracaktır buyurmaktadır.
"Sıkıntıya düşen kimse kardeşim Yunus'un duasını okursa Allah onun sıkıntısını giderir. O dua şöyledir:
 'Senden başka hiçbir ilah yoktur. Seni eksikliklerden uzak tutarım. Ben gerçekten (nefsine) zulmedenlerden oldum.'"(İbn Teymiyye, Fetaval Kübra, 5/218)
Hz. Yunus (as), düştüğü durumdan kurtulmanın tek çaresi olarak tevbe ve istiğfarı ve de tevhidi görüyor ve duasında bunu belirtiyor. 

Bu mübarek duayı inanarak okuyan kimseler her türlü kazadan beladan, sıkıntıdan, yoksulluktan, kederden, yalnızlıktan, kötü şeylerden, şeytanın vesvese vermesinden emin olur. Ve asla duası geri çevrilmez.
Kısaca Yunus (as)'ın kıssasında geçen dua her derde deva bir duadır.
Bu duanın fazileti ile ilgili hadisler vardır.
Aişe(r.a)’dan : Resulü Ekrem’in şöyle buyurduğunu işittim;”Sizden bir kimse sıkıntı, gam ve keder gelecek olursa üç defa "La ilahe illaē ente subhâneke innî kuntu mine’z-zâlimîn" desin buyurmuştur.

Sıkıntısı olan, derdi olan, problemi olan, borcu olan, çocuğu olmayan bu duayı dilinizden düşürmeyin.
Peygamber Efendimiz SAV, istiğfârın en güzel şeklini beyan sadedinde şöyle buyurmuşlardır:
“İstiğfârın efendisi ve en üstünü şöyle demendir buyurur ve devam eder...
“Her kim, bu Seyyidü’l-İstiğfâr’ı sevâbına ve fazîletine bütün kalbiyle inanarak gündüz okur da o gün akşam olmadan ölürse, o Cennet ehlindendir. Yine her kim, sevâbına ve fazîletine gönülden inanarak gece okur da sabah olmadan ölürse, o kişi de Cennet ehlindendir.” (Buhârî, Deavât, 2, 16; Ebû Dâvûd, Edeb, 100-101; Nesâî, İstiâze, 57/5519; Tirmizî, Deavât, 15/3393)