Türkiye ile Arap ülkeleri arasındaki ilişkilerin istenilen düzeyde olmamakla birlikte iyiye doğru ilerlediğini ve bunun sevindirici olduğunu dile getiren Abdusselam, “Bölgenin maruz kaldığı zorlukları aşmak ancak Türk-Arap iş birliğiyle mümkün olur.” dedi.
Tunus’ta 2011-2013 yıllarında Dışişleri Bakanlığı görevi yapan Abdusselam, “21. Yüzyılda Siyaset ve Yeni Açılımlar Forumu” dolayısıyla geldiği İstanbul’da konuştu.
Cezayir’de 1-2 Kasım tarihlerinde gerçekleştirilen son Arap Birliği Zirvesi ve bölge ülkeleri arasındaki ilişkilere yönelik değerlendirmelerini paylaşan eski Bakan, bölgedeki problem ve tehlikelerin Arap-Türk iş birliği olmadan çözülemeyeceğini ve bu iş birliğinin her iki tarafın faydasına olacağını söyledi.
Pandeminin etkileri, Rusya ile Ukrayna savaşı ve uluslararası rekabetin artması nedeniyle dünyanın büyük bir dönüşüm yaşadığını belirten Abdusselam, küresel arenayı ve genel güç dengesini değiştirmek için bir dizi faktörün bir araya geldiğini, Arap dünyasının da farklı derecelerde bu durumdan etkilendiğini aktardı.
Cezayir’deki Arap Birliği Zirvesi’ne değinen Abdusselam, “Zirvenin gerçekleştirilmesi her halükârda olumlu bir şey. Çünkü yaklaşık 3 yıl aradan sonra bu zirvenin yapılışı hiç yapılmamasından çok daha iyi oldu. Zirvenin bu zamana kadar yapılmayışı ise pandemiyle açıklanıyordu. Ancak asıl nedenin, Arap ülkeleri arasındaki ilişkilerde yaşanan kriz olduğunu düşünüyoruz.” dedi.
Müslüman ülkeler arasındaki ilişkilere de değinen Tunus eski Dışişleri Bakanı Abdusselam, İslâm coğrafyasında milliyetçiliğin maalesef göz ardı edilmeyecek kadar etkili olduğunu dile getirerek, “Ama milliyetçilikleri, izole edilmiş adalara dönüştürmek kaderimiz değildir. Büyük İslâm milliyetleri birbirlerine açık ve birbirileriyle iş birliği içinde olmalıdır. Birbirlerine kapalı olmaları halinde ırkçılıkla sonuçlanan hastalıklı milliyetçiliklere dönüşür.” diye konuştu.
Zirvenin sonuçlarını da değerlendiren Tunuslu eski bakan, Arap ülkelerinin istekleri açısından bakıldığında zirvede istenenin alınamadığı yorumunda bulundu. Ancak zirveye Arap dünyasının gerçekleri ve mevcut faktörler açısından bakıldığında, bunun olumlu bir adım olduğunu kaydeden Abdusselam, “Zirvede anlaşmazlıklar görmezden gelindi. Çünkü hiçbir taraf, yıllardır biriken bu sorunları çözebilecek güçte değil. Şu anda Arap dünyasında uzlaşma ve çatışma düzeyinin azaltılması yönünde belirgin bir eğilim var, ancak bu uzlaşmalar ciddi bir pozisyon ve strateji değişikliğinin bir sonucu olarak değil, taktiksel olarak yapılıyor.” dedi.
Abdusselam, Arap ülkelerinin çoğunun çatışmalar, savaşlar, iç siyasi ve ekonomik krizler, 2020 ABD seçimleri gibi nedenlerden ötürü yorgun düştüğünü; birbirleri arasında ve bölgedeki diğer aktörlerle uzlaşı yoluna gitmek durumunda kaldığını belirtti.
Hiçbir Arap ülkesinin, büyük bölgesel ve uluslararası koalisyonlara doğru ilerleyen bir dünya ışığında krizlerini tek başına çözemeyeceğini, Arap ülkelerinin Arap ve İslâm dünyasına sırt çeviremeyeceğini vurgulayan Abdusselam, krizleri geride bırakmak için Arap ülkelerinin kendi aralarında ve İslâm ülkeleriyle dayanışma ve iş birliğine ihtiyaç duyduğunu ifade etti.
Türkiye ile Arap ülkeleri arasındaki ilişkilerin istenilen düzeyde olmamakla birlikte iyiye doğru ilerlediğini ve bunun sevindirici olduğunu dile getiren Abdusselam, “Bölgenin maruz kaldığı zorlukları aşmak ancak Türk-Arap iş birliğiyle mümkün olur” dedi. Eski Tunus Dışişleri Bakanı Abdusselam, Türkiye ile Arap ülkeleri ilişkilerine dair sözlerini şöyle sürdürdü:
“Türkiye ile ilişkileri güçlü tutmak Arapların çıkarınadır. Arap ülkeleri ile ilişkilerini derinliğine geliştirmek, Türkiye’nin de çıkarına olacaktır. Türkler ile Arapların kaderi, stratejik nitelikli zorluk ve risklere karşı stratejik iş birliği bağlamında birlikte olmalarıdır.”
Müslüman ülkeler arasındaki ilişkilere de değinen Tunus eski Dışişleri Bakanı Abdusselam, İslâm coğrafyasında milliyetçiliğin maalesef göz ardı edilmeyecek kadar etkili olduğunu dile getirerek, şöyle konuştu:
Milliyetçilikleri, izole edilmiş adalara dönüştürmek kaderimiz değildir. Büyük İslâm milliyetleri birbirlerine açık ve birbirleriyle iş birliği içinde olmalıdır. Birbirlerine kapalı olmaları halinde ırkçılıkla sonuçlanan hastalıklı milliyetçiliklere dönüşür.”